Eventjes stilstaan

Waarom evens stilstaan? Waarom zou je doorgaan? Waarom zou je niet eventjes een moment pakken om van het leven te genieten. Waarom zou je niet eventjes om je heen kijken, om te zien wat voor moois hier allemaal is?

Vandaag is het 15-07. 9 jaar en een paar dagen geleden, leerde ik mijn man kennen. Ik ging samen met een vriendin voor het eerst uit in Time-Out (gemert). Anouk en ik hadden een weekje eerder een aantal jongens leren kennen in het zwembad in Einhoven en zij zouden ook naar de T-O komen.

Ik ging die dag voor het eerst uit. Er was een schuimparty (tjee wat een troep geeft dat zeg ;-)) Rond 22.30 uur kwamen de jongens ook. Ruud was daar ook bij. Dit was de eerste keer dat we elkaar zagen. De hele avond gedanst en gelachen. Daarna naar huis gegaan. 1week later hadden we afgesproken om weer te gaan zwemmen.

Daar in het rode bubbelbad van het zwembad hebben we voor het eerst gezoend. Een kus die nog vele malen over gedaan werd.

Op 1 maart 2006 gingen we in Eindhoven samen wonen.
Op 5 december heb ik Ruud ten huwelijk gevraagd, dmv een gedicht met Sinterklaas. De tranen stroomden over onze wangen. Nooit gedacht dat ik gelukkiger kon zijn!

Op 15 juli 2008 zijn we getrouwd. De dag was perfect!

31 juli kwamen we terug van huwelijksreis (Bali) en tjee wat voelde ik me beroerd... Vast iets verkeerds gegeten. Ik zou voor de gein wel ff over een test heen plassen. Die was toch negatief...(dacht ik) en anders ging ik naar de ha. Vast 1 of andere enge ziekte opgelopen!

Nou die enge ziekte was geen enge ziekte, maar Elin, die me duidelijk probeerde te maken dat ze in april wel eens geboren zou kunnen worden! Oh wat waren we gelukkig!

Nu 1 jaar later. Elin is eigenlijk al 1. Haha, in elk geval in de maak! Wat is er veel gebeurd. Veel leuke dingen. Wat gaat de tijd toch snel, veel te snel vaak.

Ik ben nu toch weer terug aan het kijken op het verleden. Maar zonder dit verleden waren we nu ook niet op dit punt.

Vandaag ging ik Elin van het kdv halen en toen kwam ik een oud vrouwtje tegen. Ze liep zo ontzettend krom, dat ik was sneller ging lopen om bij haar te komen. Ze liet haar rollator los en keek me aan. " Wat staan er hier toch mooie bloemen, he meid?" Uhmm, ik zag alleen maar wat struiken en gevallen takken liggen. "Hier, kijk, hier staat een mooi paars bloemetje." Ja ik zag hem staan. Ergens heel klein onder andere blaadjes. Bijna niet te zien. "Ja je moet goed kijken, wil je een mooie wereld zien!" zei ze. Nou dat is nog eens stof om over na te denken.

De volgende keer dat ik weer ga wandelen ga ik ook naar de mooie wereld kijken. Dan duurt de wandeling maar een stuk langer, maar in elk geval wel veel mooier!